Torby, torby, mnogo toreb

Do tego, że w każde lato muszę wyprodukować chociaż jedną torbę już przywykłam.

Najpopularniejsze są torby tęczowe

Acz nasz klient nasz pan, i jeśli nasz klient(-ka w tym wypadku) życzy sobie torby w stonowanych odcieniach, albowiem ma być plażowa i pasować do plaży, jego (jej!) torba taka właśnie będzie.

Tym niemniej, choć naprawdę lubię od czasu do czasu wyplątać torbę czy dwie, wszywanie wystających nitek to jest taki więcej koszmar. Tak naprawdę nie są to nitki, tylko kawałki sznurka, bardzo trudno jest ukryć je tak, by nie odstawały, a moja dusza perfekcjonistki cierpi obawiając się, że tu i ówdzie może się coś odpruć czy niechlujnie zwisać.

Aż tu nagle, wreszcie, nieoczekiwanie, wpadłam na pomysł, jak zaoszczędzić sobie udręki wszywania/obaw przed odpruwaniem!

i tak powstała moja pierwsza torba z dzyndzelkami.

 Pierwsza, jak widać, jest niebieska, ale kolejna już prawilna, tęczowa :D.

 I jeszcze kolejna, niby tęczowa, a jednak nie (pomysł na nią chodził mi po głowie od ładnych kilku lat, i pewnie chodziłby nadal, gdybym nie znalazła sposobu na TE NITKI).

 

 

A na koniec - torba zupełnie inna, i jakkolwiek rzadko, a wręcz nigdy nie mówię tego o własnych wytworach, tak teraz muszę - jest super wygodna, pojemna, absolutnie rewelacyjna torba-worek na plażę (lub zakupy).

Kolejne INNE torby mam w głowie.

Być może, jeśli Dobry Los i Potomki oraz Życie pozwolą, kiedyś przyjmą formę fizyczną :D.

Lalki i nie tylko

 Zamówienie dostałam na jedną.

Ale każdy, kto zna mnie choćby pobieżnie, bez trudu zgadnąć mógł, że na jednej to się nie skończy!

I rzeczywiście, gdy tylko zamówiona laleczka zombie trafiła w ręce Właścicielki

 ja natychmiast przystąpiłam do produkcji drugiej,

w odcieniach niebiesko-turkusowych, 

oraz trzecią

zielono-różową.

Pomysły na kilka ich koleżanek i owszem, mam, ale chwilowo pozostały w zawieszeniu, co w żaden sposób nie oznacza, że do nich nie powrócę, gdy znużą mnie duże formy i "poważna", użyteczna produkcja.

Przez co nie należy rozumieć, że laleczki zombie są z definicji bezużyteczne, o nie!

Jako breloczek mogą służyć :).

Albo zawieszka do samochodu. którą zamówił u mnie Pan Małżonek.

I którą, gdy tylko będzie gotowa, na pewno tu pokażę :).

Chusty na cztery pory roku

 W ramach nadrabiania zaległości przedstawiam moje chusty na cztery pory roku.

Są tu zapewne Kochani Czytelnicy, którzy pamiętają moje kocyki temperaturowe, które dziergałam dla moich czterech chłopczyków. 

Dwa lata temu (ojej...) doszłam do wniosku, że nie ma sensu mnożyć bytów i wymyśliłam chusty na cztery pory roku. Każda na jedną, każda z włóczki, która mi się "skojarzyła".

Ponieważ wpadłam na pomysł na początku roku i w dodatku, o szczęsna okazjo, dysponowałam stosownym moteczkiem, na pierwszy ogień poszła Zima:

Ta włóczka zdobna jest w nopki, których co prawda nienawidzę (tragicznie się prują, jeśli zajdzie taka konieczność, a i przerabiają dość opornie), ale którym oprzeć się nie mogę, bo dodają włóczce urody i migoczą, a w chuście zimowej migotanie to konieczność :).

Motków na pozostałe pory roku nie miałam, nabyłam je drogą kupna specjalnie na tę okazję, wybierając baaaardzo długo i starannie.

I taka oto jest Wiosna:

Lato (miałam tak silne skojarzenia z pogodnym dniem na plaży, że nie mogłam się oprzeć, plus wzór Kalinda podkreśla tę morskość):

I wreszcie Jesień:

A tak wyglądają wszystkie razem:

(czy też raczej wyglądały, bo dwie mają już nowe Właścicielki :)).

Optymistycznie zapowiadając ciąg dalszy prezentowania zaległości wkrótce, powracam do nerwowego grazienia palców (bo to, wiecie. Dziś MATURA. 

Z MATEMATYKI.

Ufff).