Choinka i życzenia

 Znalazłam tę choinkę na jakimś z blogów rękodzielniczych jakiś czas temu, na pewno grubo przed świętami, i zapadła mi ona w pamięć. I tak tkwiła w tej pamięci, tkwiła, aż nadszedł okres przedświąteczny i pomyślałam sobie, że - a, co tam! - spróbuję ją zrobić zwłaszcza, że w miejscu, w którym mieszkam materiału do zrobienia dość byłoby nie na jedną, ale na kilka(dziesiąt) podobnych arcydzieł.

Co pomyślawszy udałam się na spacer z psem do pobliskiego lasu - czyli za płot własnego, nieprawdaż, obejścia, - z którego to spaceru wróciłam objuczona gałęźmi różnego rodzaju i rozmiaru.

Gałęzie posortowałam, dwa dni suszyłam na kaloryferze, po czym przycięłam do pożądanego rozmiaru

i powiązałam konopnym sznurkiem, co na zdjęciach wyglądało nader łatwo i w ogóle, ino splunąć, a okazało się... no, niekoniecznie takie, jak na zdjęciach ;).

Gdy się jednak (po dłuższej chwili wydawania z siebie gniewnych pomruków, nieparlamentarnych w treści okrzyków, plątania, rozplątywania i wyrzucania z pokoju dzieci, psa, kota, znów dzieci i znów kota) udało się je związać tak, że przybrały - mniej więcej - kształt choinki pozostało je tylko przyozdobić w miarę możliwości oraz posiadanych środków,

no i powiesić.

Wygląda - chociaż nie widać tego na moich nieudolnych zdjęciach - naprawdę, naprawdę dekoracyjnie.

Wesołych Świąt wszystkim!

Mnóstwa czasu na realizowanie własnych pasji oraz wszystkiego innego, czego Wam potrzeba.

I zdrowia.



PS. Ha! Znalazłam! Niech żyje Pinterest, na którym jest wszystko!

Naprawdę piękna, naprawdę oryginalna i naprawdę zrobiona tak, jak trzeba choinka wygląda TAK.
Nie powinnam jej pokazywać, żeby nie wydało się, jak blado i nijako wygląda na jej tle moja własna, ale uczciwość nie pozwala mi przemilczeć choćby najsmutniejszej dla mnie prawdy.

Jeszcze raz wszystkim Wesołych Świąt!