Misiów rzut drugi

Jest rzeczą oczywistą, że skoro powiedziało się "A" i wyprodukowało misie dla starszego dueciku, trzeba będzie powiedzieć także "B" - i to raczej prędzej niż później - i sprokurować coś także dla młodszego, przebierającego w tle niecierpliwie nożętami.

No więc się sprokurowało.

Dla Pompona Starszego misia z resztek szala, niestety, mam obawy, że ten okaże się najmniej trwały - to znaczy nie rozpadnie się, ale zmechaci chyba najszybciej, bo szalowy polar taki jakiś cienki i delikatny w dotyku (chociaż świetny przez to w szyciu). A fakt, że właściciel z nim śpi, mamle go, targa ze sobą, zasypia na nim w samochodzie i potem gubi w ogródku sprawy nie ułatwia :).

Chwilowo jednak wygląda dekoracyjnie,

a przyozdobiony jest, zgodnie z zamówieniem właściciela, tęczowym szalikiem i tęczowymi łatkami,

oraz zszywany tęczowym kordonkiem, co dało interesujący efekt (i co można zauważyć na zbliżeniach, jak się człowiek dobrze przyjrzy :)).

Pompon Młodszy zażyczył sobie misia turkusowo-bladobłękitno-białego, którego nazwał był Śniegusiem.

Chociaż, jak znam możliwości przerobowe i temperament mego najmłodszego dziecka, miś Śniegusiem przestanie być grubo przed szansą ujrzenia prawdziwego śniegu na swe własne, filcowe oczka.

Na szczęście zdjęcia - jakkolwiek amatorskie - udało mi się poczynić, zanim Śnieguś zmienił się w Brudusia.

A gdy - niesiona misiomanią - wrzuciłam na swoją prywatną stronę na Facebooku kilka zbiorowych misiowych zdjęć w trakcie tworzenia i już po ich ukończeniu, okazało się, że wszystkie (no, wszystkie to nie, ale kilka na pewno :)) następne misie, które roiły mi się w głowie mają swoje Właścicielki i Właścicieli jeszcze nim się z tych moich kłębiących się w wyobraźni obrazów wykluły.

O czym będzie w nieuniknionym ciągu dalszym.