Aplikacje

No, dobra, wiem, że mnie tu wieki nie było, ale to nie znaczy, że przez te wieki zamarłam w bezruchu.

Przeciwnie, robota mi w rękach kipiała, o, tak:

co w zwolnionym tempie daje następujący obrazek mojego kącika robótkowego, w którym się zazwyczaj kulę:

Co więcej, większość prac z tego kącika, na zdjęciu znajdujących się w fazie embrionalnej, zostało ukończonych, i nawet zostanie tu przedstawionych, chociaż umówmy się, że prezentację ozdobnych jajek wielkanocnych zrobię w stosowniejszej porze.

Dziś będzie jednak o czymś, czego w powyżej zamieszczonym bajzlu nie ma.

Jakiś czas temu moja Matka nabyła dla mnie bluzko-koszulę w stylu boho.

O tym, że styl boho w ogóle istnieje, i że ma jakąś nazwę jako osoba obojętna na modę jak mało kto, dowiedziałam się z miesiąc temu.

Że go lubię, a nawet stosuję, też się nie bez zaskoczenia wtedy właśnie dowiedziałam.

Styl boho jest nieco hippisowski, tu się leje, tam zwisa, ówdzie powiewa, tu ma falbankę, tam haft ludowy, gdzieś tam - szydełkową wstawkę, obfituje w łaty, frędzle, dzwoneczki, guziki i  kolorki, i ogólnie jest bardzo swobodny, obszerny, etniczny, fantazyjny i na wiele pozwalający.

Źródło

W każdym razie koszulobluzka bardzo mi się spodobała, w dodatku odkryłam, że mam do niej idealną spódnicę.

Z dziurą.

Planowałam zakryć czymś tę dziurę od jakiegoś czasu, ale dotąd nie miałam motywacji, którą właśnie zyskałam, więc, nie kombinując zbyt długo, złapałam za szydełko i już godzinę później było po dziurze.

A jak zaczęłam, to się rozszumiałam jak wierzba płacząca, co jest dla mnie zresztą typowe, i migusiem powstały kolejne kwiatuszki:

zaś "zaaplikowana" spódnica przyjęła następujący wygląd:

Na modelce wygląda (mniej więcej i pod stosownym kątem ;)) tak:

Ja zaś przy okazji przypomniałam sobie, że mam w czeluściach szafy jeszcze jedną rzecz nadającą się do upstrzenia aplikacjami, w związku z czym nie powiedziałam w temacie ostatniego słowa.